Historia, od której wszystko się zaczęło

Julka miała zaledwie osiem lat, gdy zginęła w wypadku samochodowym. Od tamtej pory rodzina – pogrążona w żałobie i poczuciu bezradności – przez dwa lata nie potrafiła znaleźć nagrobka, który byłby godny jej pamięci. Gotowe, katalogowe projekty odrzucały. Były zbyt obce, zbyt „normalne". „To nie Julka" – powtarzała mama.

Dopiero przez przypadek, w mediach społecznościowych, trafili na Kontrastowo. Była w tym nuta desperacji: spróbujmy jeszcze raz, może to ostatnia szansa.

---

Motywy i symbole

Ciocia Julki od początku wiedziała, czego szuka. Chciała, by nagrobek był delikatny, niepowtarzalny i pełen symboli. Najważniejsza była tęcza – bo Julka często ją rysowała. Drugim motywem był słonecznik – ulubiony kwiat cioci. Pojawiło się też serce z imieniem, króliczek, chmurki i promienie słońca. „Nie chcemy szablonu – chcemy ślad Julki" – tłumaczyła.

---

Materiały i wykonanie

Wybraliśmy biały marmur karraryjski i granit Pitaya. Najważniejszym punktem kompozycji stał się witraż w kształcie tęczy, wykonany przez pracownię szklarską według autorskiego projektu. Wiele razy zmienialiśmy kolorystykę i natężenie barw, aż powstała taka, która rozprasza światło jak dziecięcy rysunek. Z przodu pojawił się króliczek, a na tylnej ścianie dmuchawiec – symbol ulotności i nadziei.

---

Wizyta, która zmieniła wszystko

Na jednym ze spotkań na cmentarzu, wydarzyło się coś, co trudno nazwać przypadkiem. Rozmawialiśmy z rodziną o proporcjach, o kształtach, o sentencji.  W rozmowie padły słowa o siódemkach i trójkach, które towarzyszą mi od dość dawna, są dla mnie magicznym sygnałem z tamtego świata. A potem nagle, gdy odchodziłem od grobu... na niebie pojawiła się tęcza.

„To znak, Julka zaakceptowała projekt" – powiedziała ciocia. W tamtym momencie decyzja zapadła. Symbolika, o której rozmawialiśmy tyle tygodni, znalazła potwierdzenie w najbardziej naturalny i przejmujący sposób.

---

Dlaczego ten projekt jest wyjątkowy

Ten nagrobek nie powstał z kart katalogu. Rodzina długo walczyła o to, by w kamieniu nie zatracić delikatności, którą niosła Julka. Dlatego każdy element – serce, króliczek, tęcza, słonecznik – ma swoje uzasadnienie, swoją historię.

Rozmiar grobu jest niewielki (80 × 180 cm), ale efekt – ogromny. Światło przechodzące przez witraż tęczy rozprasza się na marmurze, ożywia nagrobek, sprawia, że nie jest zimny. Jest miejscem, które przyciąga.

---

Miejsce, które porusza także innych

Dziś nagrobek Julki odwiedzają nie tylko najbliżsi. Jak opowiadają rodzice, zatrzymują się tam także obcy ludzie. Patrzą na tęczę z witrażu i na biel marmuru, i widzą coś więcej niż pomnik. Widzą historię dziecka, które odeszło za wcześnie, ale które zostawiło po sobie światło.